Zeiltrip barrier reef

Drie dagen op een catamaran zeilen, slapen op een onbewoond eiland, verse vis uit de zee eten en om het uur stoppen voor een snorkeltrip in het Barrier Reef klinkt voor de meeste mensen als een droom. Voor ons een droom die uitgekomen is en zo mooi dat het bijna niet in woorden uit te drukken is. Benieuwd naar ons zeilavontuur?

• 

Zon, zon en zee

Dag één worden we om 07:30 uur verwacht om onze grote backpack af te geven op het dek. Alles wat we niet nodig hebben de komende dagen, gaat het ruim in. We blijven achter met onze kleine rugzak en wachten af totdat we mogen ‘boarden’. Om 9:00 uur staan we, met de groep, waarmee we de komende dagen samen zijn, op onze catamaran. Het zeil gaat open en we verlaten stilletjes Caye Caulker. Voordat we de wind in de zeilen hebben, gaan we nog langs het manatee reef en hier gebeurde wat op onze tour in Rio Dulce niet gelukt is. We zagen een manatee! De reis had niet beter kunnen beginnen. We waren door het dolle heen. Niet lang daarna kwamen de dolfijnen een stukje met ons meegezwommen. Vandaag wordt de langste zeildag en daarom maken we maar twee snorkelstoppen. Dit is geen straf want op de boot genieten van de muziek en de zon is al een heel feest op zich. Het eten is uitermate goed verzorgd en we komen niks tekort. Zodra de zeilen open gaan, gaan ook de vishengels het water in. Luc had zeevissen hoog op zijn to-do-lijstje staan en was niet weg te slaan bij de hengels. Hij zag het als zijn taak om de vishengels goed in de gaten te houden en met succes. Hij ving de ene na de andere vis. Bij onze snorkelstoppen zagen we prachtig koraal en een hoop gekleurde visjes, manta rays en sea conch. Deze laatste doken we op en brachten we mee om verse ceviche van te maken. De gids bracht ook zijn speer mee tijdens het snorkelen en schoot een verse vis. Toen we na de snorkelstop terug op de boot kwamen, stond de rum punch klaar met een lekker reggae deuntje. We sloegen meteen toe. Het kon allemaal niet mooier maar met een beetje rum punch werd het uitzicht op onze overnachtingsplek haast onwerkelijk.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We varen richting onze overnachtingsplek: een onbewoond eiland met palmbomen. Om je een idee te geven van de grootte: je wandelt om het eiland heen in 5 minuten. Met voet aan land is de eerste taak om de tent op te zetten. Dit is binnen mum van tijd gepiept. Daarna genieten we van de zon die in de zee zakt. Als het begint te schemeren, genieten we met de hele groep van een heerlijk diner en veel (heel veel voor sommige) rumpunch. Gelukkig komt verstand met de leeftijd en lig ik op tijd in de tent zonder al te veel rum punch gedronken te hebben. Luc maakt het nog gezellig laat en valt eventjes in slaap op het strand. Gelukkig komt hij kort daarna bij mij in de tent liggen. De ochtend erna hadden sommigen het zwaar.

• 

• 

Het zee leven

• 

• 

De tweede dag staan we vroeg op om weer koers op zee te zetten. Rond zevenen zijn de tenten opgeruimd en is iedereen aan boord. We krijgen een uitgebreid ontbijt en genieten hiervan terwijl de wind door onze haren gaat. Vandaag gaan we extra veel snorkelen en voor de liefhebbers is er een mogelijkheid om zelf vis te vangen met de speer. We stoppen op plekken waar zelden tot nooit mensen komen en snorkelen meer wel bijna twee uur in het water. Soms is de zee wel tot 10 meter diep en Luc oefent hier op zijn duik skills. Ook probeert hij met een speer een vis te vangen. Dit gaat niet helemaal volgens plan. Hij duikt, maar niet diep genoeg en schiet de speer. Helaas komt de speer niet in de vis terecht maar in een stukje koraal. Dat is uiteraard niet de bedoeling. Hij laat het bij die ene keer en besluit dat hij veel beter is in het vis hengelen. Vandaag ving Luc ook weer meerdere vissen, waarbij de vangst van een barracuda de trofee was. Zelfs voor menig professioneel visser is het een sport om dit type vis te vangen. Het is dan ook de gewoonte om het rauwe hart van de barracuda te eten (uit respect naar de vis toe). Dare devil Luc kreeg deze eer en sloeg het niet af. Het hart was niet groot maar klopte wel nog en zonder blikken of blozen hapte hij het weg.

Tegen de namiddag komen we op onze volgende bestemming aan: een klein bewoond eiland. Hier is iets meer leven te vinden maar nog steeds zijn het aantal inwoners op vier handen te tellen. De kok verwend ons en maakt weer een uitgebreide maaltijd met onze zelf gevangen vis. Vanavond ligt iedereen voldaan en moe op tijd in bed.

Aan alle mooie dingen komt een einde

Vandaag is het alweer de derde en laatste dag van onze zeiltrip. Voordat we richting het vaste land gaan, staan er nog een aantal onvergetelijke activiteiten op het programma. We vertrekken eerst met de zeilboot richting een manatee reserve waar we meerdere manatees zien. We kunnen ons geluk niet op. Daarna maken we nog een stop om vrij te snorkelen en wat was het een verassing om te zien hoe prachtig en mooi het koraal hier was. Wellicht het mooiste koraal dat we gezien hebben tijdens onze hele zeiltrip. Ook hadden we het geluk om hier nog een prachtige spotted eagle ray te zien. Deze ray is een van onze favoriete onder de rays. Als je deze door het water ziet bewegen, is het net een vlinder.

Voordat we terug gaan naar het eiland (waar we sliepen), gaan we naar een zandbank waar het water wel vijftig tinten blauw is. Hier proberen Luc en ik een romantische foto te schieten maar we zitten te veel in de plaag modus en dus belanden we beiden meerdere keren onder water.

Bij terugkomst op het eiland staat er voor ons een afscheidslunch te wachten waarbij iedereen een zelf gevangen vis krijgt en als kers op de taart krijgen we ook een stuk (door Luc gevangen) barracuda. Hierna zit deze geweldige trip er echt op en moeten we afscheid nemen van onze zeilfamilie en de crew. Voor de kok een emotioneel moment want hij had overduidelijk een oogje op mij (ik ben overladen met complimenten en kwam niks te kort qua eten). Na een dikke knuffel zwaaide we ze uit vanaf onze speedboot, die met volle vaart richting het vaste land raasde.