El Mirador

Een vijfdaagse hike door de jungle, die bekend staat als een plek waar de meeste maya ruïnes ontdekt zijn, met de hoogste maya tempel ooit gevonden én daarmee het centrum van de Maya’s meer dan 2500 jaar geleden. Dat moet wel een hele bijzonder ervaring zijn. Die willen we niet aan ons voorbij laten gaan. En wie had kunnen denken dat Luc hier om mijn hand zou vragen? Lees mee over een van de mooiste momenten in onze reis.

El Mirador is ontdekt in 1926 maar pas sinds 2003 wordt er gewerkt om tempels uit te graven. Qua bezoekers liggen de aantallen laag want qua bereikbaarheid kom je er alleen via de meerdaagse hike. Om je een beeld te geven: pré-corona bezochten zo’n 2100 mensen per jaar deze site, nu ligt dat aantal rond de 1100 bezoekers.

De eerste dag staan we om 5 uur klaar om in alle vroegte te vertrekken richting Carmelita, het startpunt van onze hike. Na drie uur hobbelend over niet verharde wegen gereden te hebben, slaat de moeheid bij de meeste al toe. Dat kunnen we ons uiteraard niet permitteren met zoveel kilometers voor de boeg. Na een ontbijt in het dorpje zijn we er dan ook klaar voor. Met een redelijk hoge luchtvochtigheid en na een enorme lading deet over ons heen gespoten te hebben, gaan we wandelend langzaam de jungle in. Het bereik met de telefoon hadden we al niet meer na een uur in de auto gezeten te hebben. We zijn de komende dagen volledig van de wereld afgesloten.

Dag 1: start van een avontuur

18 kilometer staat er op de planning en het pad bestaat uit verharde modder. Langzaam aan leren we al wandelend de groep beter kennen. We gaan deze dagen doorbrengen met Ada en Leo, een pittige Poolse en een typische Italiaan (van onze leeftijd), die samen een match made in heaven zijn. Het temperament spat er bij beiden van af en we moeten meermaals lachen over hun discussies. Lukas, een Duitse jongen die alleen op reis is, is de benjamin van de groep met z’n 23 jaar. Onze gids, 30 jaar en moeder van twee kinderen, woont in Carmelita en doet dit werk al vijf jaar waarbij ze veel van huis is. Zij loopt de komende vijf dagen met ons mee en zal ons alles vertellen over de Maya secrets. Dag één was goed te doen en tevreden maar ook moe komen we bij ons eerste kamp aan. De kampen zijn goed maar primitief opgezet en nadat Ada naar de wc is geweest, vertelt ze dat ze het liever naar de ‘natuurlijke baño’ gaat. Met ‘frisse’ tegenzin loop ik naar de wc. Al bij al viel de wc nog wel mee. Een gat met een wc-bril, zwart zeil eromheen voor de privacy en heel veel vliegen. We moeten over het toiletbezoek gewoonweg niet te veel nadenken. Naast de gids, reizen ook ezels voor onze spullen, een ezel-beheerder en een kokkin met ons mee. En over dat laatste is niks gelogen want we worden elke maaltijd verrast door haar kookkunsten. De eerste dag stond er nog kip op het menu. De dagen erna was het vooral vegetarisch want er zijn geen koelkasten diep in de jungle. Met de groep kijken we zonsondergang vanaf de eerste tempel die we tegenkomen ‘el Tintal’. Om 8 uur in de avond liggen we in de tent en sluiten we heel snel onze oogjes. 

Dag 2: hike en sunset bij ‘El Tigre’

We staan op om 05:30 uur en hebben tot onze eigen verbazing als roosjes geslapen. Na een stevig ontbijt beginnen we meteen met wandelen zodat we de frisse ochtendwind kunnen meepakken. Vandaag staat er 23 kilometer op het programma maar de wandelpaden zijn minder modderig. Sterker nog, we lopen over de oude maya verbindingswegen, die meer dan 2500 jaar geleden door Maya’s aangelegd zijn. Dat is indrukwekkend, net als de geluiden van de jungle, die langzaam ontwaakt. Mindfull wakker worden op deze manier. Als het grootste gedeelte van de wandeling erop zit, stoppen we voor lunch. Weer een traktatie: tostada’s met een bietentapenade. Voldaan zetten we onze tocht verder en rond 2 uur komen we aan in het nieuwe kamp bij de grootste maya site ter wereld: ‘El Mirador’. We hebben uitgebreid de tijd om ons te installeren voordat we de zonsondergang gaan kijken bij tempel ‘el tigre’. Bij de zonsondergang horen we de brulapen luidkeels met elkaar communiceren. In het donker zakken we af richting het kamp waar we weer heerlijk eten. Helaas heeft Luc maar liefst 4 blaren en dat doet veel pijn. Onze gids ontfermt zich over de voeten van Luc en prikt de blaren door, verzorgt ze met een lokale plant, roze kwik en een aantal zoutbadjes. Hopelijk gaan de blaren snel weg want we zitten nog niet op de helft. Gelukkig kan Luc ook zonder al te veel wandelen zijn hart ophalen. Rondom het kamp stikt het van de vogels en verschillende soorten apen. Zelfs als we wandelend onderweg zijn, proberen de apen ‘contact’ met ons te maken door takken op ons te gooien of wild te plassen. Gelukkig hebben wij deze dans ontsprongen maar Leo was zo verbaast toen hij druppels voelde dat hij met open mond naar boven keek. No much more words needed…

• 

• 

In de avond neemt een gids ons mee naar een boom dichtbij het kamp. Hier slapen steevast twee vogeltjes in. Zonder licht nemen we een kijkje en zien we twee pluizige, een rode en gele, lokale vogel slapen. Ook zijn er hier toekans die Luc mooi op de foto weet vast te leggen. 

• 

• 

• 

• 

• 

Dag 3: huwelijksaanzoek op hoogste Maya tempel

Vandaag hoeven we in kilometers niet veel te lopen maar mogen we toch vroeg uit de veren. We gaan de zonsopgang kijken vanaf tempel ‘el tigre’. Om 5 uur staan we naast onze tent en gaan we in het donker richting de top van de tempel. De dag begon met mystieke mist en dat zorgde er helaas voor dat er geen zonsopgang te zien was. Maar de natuur waardoor we omringd zijn, is al een hele traktatie op zich. Na deze klim staat er een feestontbijt op ons te wachten met pancakes. Dat voelt als een echte traktatie. Daarna nemen we twee uurtjes rust voordat we door de dag heen het gigantische complex ‘El Mirador’ bezoeken. Het is onwerkelijk wat we hier zien. Zoveel prachtige ontdekkingen, middenin de jungle. Vanaf ongeveer 1450 tot 1926 zijn er hier geen mensen meer geweest. Het resultaat hiervan is dat de jungle over alle prachtige complexen heen gegroeid is. Dus een tempel die eruit ziet als een berg met bomen en het centrale plein dat zonder de archeologische werken een verwoekerde jungle zou zijn geweest. Het doel is overigens niet om de jungle en bomen weg te kappen. Archeologen graven kleine stukjes op om meer over de Maya beschaving te weten te komen maar laten de natuur bijna geheel in tact. Deze dag merken we wel hoe de moeheid er in slaat. Ook slapen we niet meer zo heel goed in het tweede kamp want de matrassen zijn versleten dunne schuimrubberen rechthoekige voorwerpen en gevoelsmatig hebben ze geen functie want we voelen de harde ondergrond onder ons. Douchen is wel mogelijk maar daarbij moet je je voorstellen dat je met een emmer koud regenwater en cupje jezelf kan afspoelen, wat wel een welkome verfrissing is. En toch voelt het heerlijk om er te ‘zijn’ en kom je tot inzicht dat je al die luxe, die we ons permitteren, niet altijd nodig hebt. Vandaag staat ook weer een prachtige zonsondergang op de planning en wel op de hoogste Maya tempel ooit ontdekt: ‘el Dante’. 

• 

• 

• 

• 

Wij liepen voor de groep uit want door de blaren van Luc kozen we voor de ‘makkelijkere’ weg. Lucas, Leo en Ada gingen via de traditionele weg. Bovenop de tempel aangekomen, sidderde de magie door ons lijf. Als je denkt dat het niet mooier kan na alle vergezichten die we in de afgelopen dagen gezien hebben, dan is het gevoel des te intenser als je overvallen wordt door de schoonheid van deze plek. Luc en ik pakken de beste plek en lachend vertel ik dat we even extra van dit moment moeten genieten zolang onze jungle-vrienden nog niet boven zijn. We kijken elkaar aan en niet-wetende-wat-er-gebeuren gaat, voel ik een echte schok door mijn lijf gaan. Tot opeens Luc mijn hand pakt. Uitgebreid neemt hij de tijd om dit moment te beleven en vraagt “wil je met mij trouwen?”. Een traan rolt over mijn wang maar ik begin ook zenuwachtig te lachen. Er gaan zoveel positieve emoties door mij heen. Uiteraard zeg ik volmondig ja en als twee verliefde tieners hebben we een half uur samen genoten van het idee dat we onze verbintenis voor eeuwig willen laten vastleggen. Het was dan ook heerlijk om van de buitenwereld afgesloten te zijn om al deze bijzondere gevoelens en emoties samen te ervaren deze en de komende dagen.

• 

• 

• 

Dag 4: dromen

Vandaag gaan we weer vroeg van start en lopen we dezelfde weg terug als die we op dag twee hebben gedaan. Luc moet helaas besluiten om per paard te gaan vanwege de blaren. Tijdens de wandeling zijn we niet samen en later vandaag bekennen we elkaar dat we met een warm hart alleen maar aan het fijne idee hebben kunnen denken dat wij gaan trouwen. Op tijd komen we bij het kamp aan waar we ook de eerste nacht hebben geslapen. Na een dutje in de hangmat, klimmen we voor de laatste keer de tempel ‘el tigre’ op om een prachtige en laatste zonsondergang te zien. In de avond genieten we van ons laatste avondmaal met de groep en een gids neemt ons zelfs mee op expeditie om een ‘ocelot’ in het wild te zien (katachtige).

• 

• 

Dag 5: terugkeer naar de bewoonde wereld

De laatste loodjes wegen het zwaarst en dat geldt ook voor deze trip. Tijdens onze laatste nacht begon het te regenen en dat betekent veel modder en muggen. Vanwege de regen moesten we de zonsopkomst op de tempel overslaan en gingen we na een rustige ochtend rond 07:00 uur richting het eindpunt. Luc vertrok per paard en zagen we niet meer terug tot in Carmelita. Na ongeveer drie uur lopen, dachten we dat we wel bijna daar zouden zijn maar we zaten slechts net over de helft. Door de modderige en ongelijke ondergrond was de tocht een stuk zwaarder en maak je ook minder snel kilometers. Maar ook aan deze tocht kwam een eind en rond 12:30 uur kwamen we aan in Carmelita en ik was dolgelukkig om Luc weer te zien, die overigens alweer een tijdje zat te wachten op ons. In het dorp sloten we af met een gezamenlijke lunch. Moe en voldaan keerde we terug richting Flores waarbij de hobbelige rit van zo’n drie uur ook nog wel een beproeving was. Na een frisse douche waren we als herboren en konden we niet wachten om het heugelijke trouwnieuws aan de buitenwereld te vertellen.

De ‘El Mirador hike’ was een prachtige ervaring die hoog op ons lijstje van mooiste-momenten staat. Wij hebben deze tocht geboekt via Carmelita voor €360 per persoon (inclusief eten, gids en overnachtingen).