Puerto escondido

Puerto Escondido is de plek waar we het slow travellen ontdekt hebben. Na drie weken intensief rondreizen in Mexico en allebei even flink ziek te zijn geweest, hadden we behoefte aan zon, zee en strand ofwel ‘vitamine sea’. Onze reis zakte verder af naar één van de beste surf spots ter wereld: Puerto Escondido, een kustplaatsje aan de Pacific Ocean.

Turtle Release

Een baby schildpadje vrijlaten op ‘Playa Bacocho’ is echt een must do! Wij vonden dit zo’n mooie en emotionele ervaring dat we het wel twee keer hebben gedaan. Het ‘Baby Turtle Release Centre’, dat gelegen is op het strand, zet zich samen met vrijwilligers in voor het bestaan van de zeeschildpadden.

Een schildpadje, zo groot als een duim, mogen vrijlaten op het strand liet zelfs de eierstokken van Kitty een beetje rammelen. Onze schildpad baby’s hebben ook een naam gekregen. Kwik en Kwek. Vul zelf maar in wie bij wie hoort. Het soort dat we vrijlaten is de soepschildpad of groene schildpad. Van de zeven soorten is dit de grootste en kan een schildlengte krijgen van bijna een meter. Vroeger werd deze schilpad veelal gebruikt om soep van te maken (vandaar de naam soepschildpad). Vandaag de dag is dit soort (gelukkig) beschermt en zijn er veel ‘turtle release centres’ aan de Pacific kust. Na de eerste keer, dat we bij zonsondergang Kwik en Kwek hebben vrijgelaten in de wijde wereld, kwamen we de dag erna de oudere generatie tegen terwijl we aan het snorkelen waren.

• 

• 

• 

Snorkelen

Wat is de onderwaterwereld prachtig! Uit interesse vroegen we aan een Zwitsers koppel, dat uit de zee kwam gelopen, met een snorkelmasker, wat zij gezien hadden in het diepe zeewater. Hun gezichten lichten op en enthousiast vertelden zij over de ‘Sea turtle’ die zij met hun eigen ‘snorkelogen’ zagen. Onmiddellijk boden zij hun snorkelmaskers aan en daar maakte wij gretig gebruik van. Dolgelukkig kwamen we de zee uit toen we ook de grootste zeeschildpad ter wereld zelf gespot hadden. Tegelijkertijd baalden we ook. Het snorkelmasker was zo ontzettend fijn dat we onszelf wel een schop onder kont konden geven dat we deze niet thuis hadden gekocht bij onze favoriete Franse sportketen. Waar konden we nu zo’n masker vinden? Luc ging meteen actief op internet-speurtocht en vond eigenlijk niks. Dat was dus geen optie. De dag erna gingen we naar een populaire snorkelplek in de hoop daar een snorkelmasker te vinden maar helaas tevergeefs. Wel kwamen we hier weer een snorkelmasker-koppel tegen en wij vroegen of we hun masker mochten kopen. Helaas, het was niet hun masker. Ze gingen navraag doen bij diegene van wie zij het masker hadden geleend. Dit klinkt als een treurig verhaal maar eigenlijk waren we dolenthousiast en wilde we niks liever dan snorkelen in de zee met ons eigen snorkelmasker. Ons geluk kon dan ook niet op toen we deze, in een surf-achtig winkeltje, vonden. Als blije kinderen hebben we alle snorkel hotspots van Puerto Escondido en omstreken verkend. De beste op een rijtje:

• Coral beach;
• Carrizalillo beach;
• Puerto Angelito.

• 

• 

• 

• 

Sun set

We hebben negen avonden mogen genieten van de beste sunsets die we ooit hebben gezien. De zon zakt hier letterlijk in de zee en brengt een waaier aan kleuren mee. Voor zonsondergang verzekerden wij ons een plekje ergens op het strand om, samen met alle andere mensen, te genieten van de prachtige views. Het blijft keer op keer een verwondering der natuur.

• 

Beste plekken voor een onvergetelijke sunset:

• Carrizalillo beach (na een snorkelsessie);
• Bacocho beach (na een turtle release);
• Tijdens het paardrijden by sunset op punta beach;
• Beach bar ‘El Bicho La Punta’ bij Punta (na het ‘spelen’ met de hoge en sterke golven in de zee).

Best food

Mexico staat bekend om haar rijke keuken en door onze hele reis de afgelopen maand hebben we deze mogen ontdekken. Maar hier in Puerto Escondido in de staat Oaxaca krijgt smaak een hele nieuwe dimensie. Oaxaca wordt dan ook wel het gastronomische hart van Mexio genoemd, waar alle smaken samenkomen. In de tijd dat wij er verbleven, hebben we geen een keer niet goed gegeten. Overal wordt met er aandacht en verse ingrediënten een heerlijke maaltijd op tafel getoverd. Ons dagbudget is hier dan ook flink de lucht in gegaan omdat we er simpelweg geen genoeg van kregen.

Plekken die je echt niet mag overslaan:

• Argentijns fusion restaurant ‘Filomena’ is een geweldig restaurant om een goed bereide steak te eten op echt vuur;
• Puerto Brewing Company ‘La Escondida Brew Pub’ is net een paar weken op maar we weten nu al dit dit een hele populaire plek gaat worden. Het concept is simpel: regionaal gebrouwen bier en er is keuze uit één type gerecht per dag (vega of vlees) bereidt op vuur met veel aandacht;
• Fish shack is de plek waar je de beste vis taco’s kan krijgen;
• Nene heeft geweldig eten alhoewel je hier niet moet komen voor de vlotte en leuke bediening;
• Burger en grill tent ‘OAXACA GRILL‘ is nog niet zo lang op en ademt deze sfeer nog uit: een jonge enthousiasteling die graag achter zijn grill staat, vertelt enthousiast over hoe hij de kneepjes van het vak geleerd heeft in de U.S. en nu in zijn eigen zaak (naar eigen zeggen) de ‘beste burgers’ maakt. De burger was er eentje om over naar huis te schrijven. Oordeel zelf!

Surfen

Met een surfboard diep in de zee wachten op de juiste golf? Onze meningen waren er over verdeeld. Waar Luc laaiend enthousiast werd, kreeg ik het Spaans benauwd. Dit was zo’n gevalletje ‘buiten de comfort zone’ gaan en zo gingen we dan ook op maandagochtend voor zonsopgang richting ‘La Punta’. Het was al een ervaring én sport op zich om het surfboard op het strand te krijgen. Eenmaal daar kregen Luc en ik uitgebreid instructies over ‘hoe je op het board kan staan’ en ‘hoe je er veilig van af kan springen’ zonder dat je dat gigantische board tegen je hoofd aan krijgt. Ook belangrijk waren de rotsen waar je niet te dichtbij in de buurt moest komen (het spreekt voor zich waarom niet). De zenuwen gieren door mijn lijf bij de gedachte alleen en ik zie mijzelf al met board en al op de rotsen kletteren. Het helpt ook niet dat ik de avond ervoor gelezen heb dat er witte haaien in de pacific voorkomen. Dan mogen we de pacific in: liggend en peddelend op ons board trotseren we de golven en mogen we verderop op het board op elkaar wachten. Luc en ik hebben één instructeur, Nosra, die ons een voor een helpt met het ‘pakken van een golf’. Ik mag als eerste en denk meteen ‘dan heb ik het ergste gehad’. Liggend op mijn board wacht ik op de woorden “ready” wat betekent dat ik in een actieve houding op board moet gaan liggen (het heeft wat weg van een yoga pose) en “go” betekent staan wat echt behoorlijk moeilijk is. De golf komt eraan en tegelijkertijd probeer ik mijn balans te vinden op het board. Verrekte moeilijk. We krijgen een kleine twee uur om op en af te proberen. De voorlaatste golf kan ik eindelijk staan en even voel ik mij een zongebruinde, megagespierde en hoogblonde surfchick. Totdat ik op de achtergrond geschreeuw hoor dat ik op de rotsen af ga (dit had ik zelf niet in de gaten) en ik spring dan ook meteen van mijn board af. Richting geven aan je board is ook een kunst op zich. Luc daarentegen kan mij blijven verbazen als het over sport gaat. Hij had dan wel eens eerder gesurfd (in Portugal) maar als je hem op het board ziet staan, denk je dat hij volgende week mee gaat doen met een beginners-surf-wedstrijd. Apentrots ben ik dan ook als ik hem zie staan op het board en hem die golf zie pakken. Wat er wel bij gezegd mag worden is dat stilliggen en wachten op board hem minder goed af ging. Hij is wel drie keer van board gevallen in de zee. Dat is zelfs mij niet gelukt 🙂 Hoe dank ook: het surfen was een hele leuke ervaring en we hebben geen haaien gezien. We hebben afgesproken op andere surfplanken ook nog een lesje te pakken. Wie weet komen we dan wel echt terug als bruine surfgoden.

Dolfijnen en walvissen spotten

Op een vissersbootje vroeg in de ochtend de oceaan opgaan om dolfijnen en bultrug walvissen te spotten was ook zo’n activiteit waar we geen genoeg van kregen. Twee keer hebben we deze activiteit gedaan en twee keer hebben we hele andere dingen gezien. Mooi voorbeeld van hoe de natuur niet te voorspellen is en het geen dierentuin is die je gaat bezoeken. Tussen december en maart is het walvissenseizoen en de kans dat je het grootste dier ter wereld tegenkomt is groot. Van een afstand (helaas) hebben we beiden keren de walvis gezien en dat blijft indrukwekkend. De eerste keer op de boot zijn we een flink stuk de oceaan op gevaren, toen we plots enkele dolfijnen om de boot heen zagen. Het enthousiasme was groot en wild keken we om ons heen totdat we plots de zee een stuk zwarter zagen worden. We konden het bijna niet geloven maar er zaten overal dolfijnen (wel duizenden) en het duurde ook even totdat we hier goed van doordrongen waren. Dit waren de ‘spinners’ en regelmatig zag je ze dan ook uit het water schieten en spinnen boven de oceaan. Luc (nergens vrees voor) vroeg aan de schipper of hij de diepe oceaan in mocht springen (we zaten echt ver op het water) en de schipper zei “yeah sure”. Voordat ik drie keer met mijn ogen had geknipperd, lag Luc al in het water. Hij kwam er gelukkig ook weer uit en vond dat ik ook even een duik moest nemen. Mijn fantasie is behoorlijk groot en het idee dat ik een bodemloze put spring vind ik dan ook behoorlijk eng en had ik om die reden dan ook nog nooit gedaan. Maar angsten zijn er om overwonnen te worden en dus heb ik mij laten verleiden om even te proeven van het zeewater. De dolfijnen kwamen helaas niet langs ons zwemmen maar zaten (vanaf een klein afstandje) er nog steeds. Onvergetelijk was het dan ook als je met je oren in het water ging en de dolfijnen eindeloos hoorde communiceren. Zo gaaf! De tweede boottrip hadden we het onwijze geluk dat we orka’s zijn tegengekomen. Orka’s worden ook wel ‘killer whales’ genoemd en jagen dus op walvissen en met name hun jongen (dat is de natuur). Voor de liefhebbers nog even wat andere feitjes over de orka:

• Orka’s behoren tot de dolfijnenfamilie en kunnen wel tot 5 meter lang worden en 5000 kilo wegen;
• Orka’s leven in een kudde en elke kudde heeft zijn eigen taal (een orka uit een andere kudde kan deze niet verstaan);
• Orka’s zijn de toproofdieren (dus niet de haai!) van de oceaan en hebben geen natuurlijke vijanden.

• 

• 

• 

• 

• 

De zee heeft mij altijd getrokken: de geur, de zeewind, het geluid en het liefst een brandende zon op mijn mijn zoutige huid. Het geeft een ultiem gevoel van vrijheid. We kwamen dan ook helemaal aan onze trekken in Puerto Escondido en hebben de batterij weer kunnen opladen. Deze plek is echt prachtig en we zouden er zo kunnen wonen. Ik moest dan ook wel een traantje laten toen we weer op doorreis gingen. Luc kan me gelukkig goed troosten en er wachten uiteraard nog prachtige plekken op ons.