Je zou zo verliefd worden op Merida. Heel even krijg je het gevoel dat je in een Spaanse stad rondwandelt maar dan word je wakker geknepen. De pracht van deze stad is namelijk niet uit schoonheid ontstaan. Het waren de Spanjaarden die de inheemse bevolking, de Maya’s, onderdrukten en uitmoorden. Ze braken tempels af om op diezelfde plekken kerken te bouwen. Het is deze maand de 480e verjaardag van Merida, dat eigenlijk net zoveel betekent als dat de Spanjaarden 480 jaar geleden deze plek de naam ‘Merida’ gaven. Vandaag de dag is deze plek een smeltkroes van haar verleden. Prachtige gebouwen uit het koloniale verleden maar ook veel nieuwe architecturale invloeden vanuit de Maya’s. Een plek die absoluut niet mag worden overgeslagen tijdens je reis in Mexico.
We verbleven twee nachten in een boutique hostel ‘Hostal Boutique Casa Garza’. Een koloniaal huis met hoge en open ruimtes en we hadden een prachtige slaapplek. Tot nu toe een van de fijnere plekken van onze reis.
Streetfood
Merida is de hoofdstad van de provincie/staat Yucatan en dat kan je zien aan de enorme markt. Je wordt overspoeld door kraampjes die verschillende etenswaren proberen te verkopen. Dingen zoals groente, fruit, taco’s, fruitdrankjes maar ook stukjes gefrituurde vis die normaal in de prullenbak zouden belanden. Deze mochten we gratis proeven. We aten hier ook tamale: taco deeg gevuld met kip. Een beetje veel taco deeg naar onze mening maar het blijft leuk om nieuwe dingen te proberen. Bij een ander kraampje aten we Rejello Negro: kalkoen met een zwarte mole saus. Een gerecht waar we erg enthousiast van werden.
De dag erna hebben we nog meer streetfood geprobeerd. Zo probeerden we een broodje ‘Cochinita Pibil’. Dit hadden we ook al eens in Valladolid gegeten. We bestelden twee broodjes en toen we onze bestelling kregen wilde Luc graag weten wat voor type vlees er op het broodje zat dus vroeg Kitty dit op haar beste Spaans. Een vraag die Kitty zelf eigenlijk niet wilde weten maar ze ging ervan uit dat het gewoon een soort pulled porc zou zijn. Er kwam een opsomming van ingrediënten uit de verkoper zijn mond maar Kitty is gestopt met luisteren na het woord ‘corazon’. Het beetje Spaans dat ze spreekt, liet haar snel begrijpen dat dit over het ‘hart’ ging. Kitty wilde zich niet laten kennen en het broodje was immers besteld. Met een dosis lef en een beetje afschuw heeft ze het broodje opgegeten. We hadden immers flinke honger en weinig gegeten door de dag heen.
Toen we aankwamen bij het hostel hebben we nog samen met een Mexicaanse vrouw empanada’s gemaakt. Deze waren ‘finger licking good’ en het recept nemen we mee naar huis. Helaas liep dit experimenteren voor Kitty toch niet heel goed af en in de nacht is ze dan ook flink ziek geworden. Zonder al te veel details te delen kunnen we stellen dat alle schaamte weg is tussen Luc en Kitty.
Free walking tour
Op de dag van aankomst hebben we in de avond een walking tour gedaan. In een stad zoals deze is dat absoluut de moeite waard want er zijn genoeg verhalen te vertellen. Zo kwamen we er ook achter dat er een hoop festiviteiten plaatsvinden vanwege de 480e verjaardag van Merida. We hebben de eerste avond genoten van een traditionele Mexicaanse optreden en de tweede avond van een lichtshow op de kathedraal ‘San lldefonso’.
Tempel Uxmal
Op onze volle dag in Merida besloten we om de stad in te ruilen voor tempel Uxmal. Uxmal werd rond 500 N.Chr gesticht en op het hoogtepunt leefden hier zo’n 25.000 mensen. De architectuur van deze oude stad staat bekend als de Puuc-stijl. Deze stijl ik terug te zien in de hele regio, alsook binnen de stad Chichen Itza. Kenmerkend voor deze stijl ‘is het steenmozaïek op de bovenste gevels van de gebouwen. De Chac-cultus komt er veel in voor. Chac was de Maya-regengod.
Na een reis met de collectivo* komen we aan bij Uxmal zonder goed te weten wat ons te wachten stond. Een andere start dan bij Chichen Itza, waar we hoge verwachtingen hadden en de drukte al in de ochtend vroeg enorm is. Bij Uxmal liepen we van de ene in de andere verbazing. Het was bovendien een stuk rustiger qua bezoekers hier. Het zal je wellicht dan ook niet verbazen dan Uxmal echt indruk op ons gemaakt heeft. Na een prachtige ochtend gedwaald te hebben en mooie dierenfoto’s geschoten te hebben, mochten we wel nog twee uur wachten op de collectivo. Maar dat hoort ook een beetje bij het low-budget-travellen, toch?
*de collectivo is een standaard vervoermiddel in Mexico. Het is een lokaal busje wat met name ook de lokale mensen gebruikt wordt en heel erg betaalbaar is. Nadeel is soms wel dat je erg afhankelijk bent van dit busje (er is vaak geen alternatief) en soms tot zo’n twee uur moet wachten.