Ometepe

Na een reis vanuit Granada, die langer duurde dan verwachtte, kwamen we aan op Ometepe. Ometepe is een eiland, gevormd door twee vulkanen. Het leven is hier heel basic en ontspannen. De wegen zijn grotendeels onverhard en je moet overal opletten voor loslopende kippen en koeien.

Wij verbleven in Moyogalpa, de plek waar je aankomt (en ook weer vertrekt) met de Ferry en het enige stadje op het eiland. En stadje is veel gezegd want de plek bestaat uit twee hoofdwegen met enkele kleine kruidenierswinkels en een paar eetgelegenheden. Hier slapen we in een uiterst eenvoudig hostel met gedeelde keuken en dus kunnen we weer eens zelf koken. Luc is meteen fanatiek en koopt een enorm stuk biefstuk. Aan de bereiding scheelt niks maar de smaak en structuur is toch echt heel anders dan wij gewend zijn. Met wat groenten en gebakken aardappeltjes erbij voelt het haast alsof we thuis zitten (met een knipoog). 

Voor de vier dagen dat we hier zijn, huren we geen scooter maar een motor (gelukkig heeft Luc zijn motorrijbewijs). We crossen het hele eiland over en waaien heerlijk uit, wat overigens meer dan welkom is met temperaturen boven de 30 graden.

San Ramon waterval

Een van de eerste dingen die we doen is een bezoek brengen aan waterval ‘San Ramon’. Het is niet de beste tijd van het jaar want het is al enige tijd droog en als je een waterval gaat bezoeken voorspelt dat niet veel goeds. De meningen zijn dan ook verdeeld over het wel of niet bezoeken van deze plek in de droge periode. Maar na een flinke motortocht besluiten we dat we dit toch niet mogen overslaan. Het is in totaal een wandeling van zo’n 3 km hellend omhoog maar met de motor kan je het eerste stukje rijden mits je een ervaren motor crosser bent. Voor een fractie van een seconde dacht Luc dat wel te kunnen maar na zichzelf vast te rijden in een berg stenen, hebben we de motor toch maar bij de entree gezet. Die 3 km is toch niet zoveel, dat doen we met twee vingers in de neus. Na nog geen 10 minuten wandelen, baden we van onder tot boven in het zweet. Is dit wel een verstandig idee zo op het midden van de dag? Hoeveel meter hebben we er nou al opzitten? We denken even aan omdraaien maar opgeven staat niet in onze vocabulaire dus we hobbelen rustig door in stijgende lijn. Na 1,5 uur hopen we dat het einde bijna in zicht is maar het blijft nog even aanpoten en soms begint het even te duizelen. De warmte is flink naar ons hoofd gestegen. Maar dan, plots in het groen, doemt er een prachtige steile wand op van 56 meter hoog en valt er op sprookjesachtige wijze water naar beneden. We trekken meteen onze kleren uit en gaan het (ijskoude!) water in en nemen een douche onder de waterval. We voelen ons beiden als herboren. Na een korte rust besluiten we dat we beter terug wandelen om voor de hongerklop beneden te zijn. We hebben immers geen lunch meegenomen. De tocht naar beneden was ook nog spannend want op sommige plekken gleden we weg door het zachte zand. Eenmaal veilig beneden aangekomen, hebben we onszelf getrakteerd op een ijskoude cola. Daarna was het lekker uitwaaien op de motor en zijn we langs de weg gestopt om een gegrild visje te eten. We sloten deze geweldige dag af bij ‘Punto Jesus Maria’ met een verse kokosnoot in onze hand.

• 

• 

Charco Verde & Ojo de Agua

Vandaag beginnen we de dag met een bezoek aan ‘Charco Verde’, een natuur reservaat. De wandeling is hier een stuk ontspannender dan gisteren. We zien prachtige reigers, een trogon stelletje en de slingerapen. Er is ook een vlindertuin waar we nog even nagenieten en bijkomen van de hitte.

• 

Niceragua is overal echt zinderend heet maar niks doen is voor ons geen optie. Toch grappen we dat we met deze temperaturen thuis wellicht niet eens buiten komen. Dus we zoeken hierna verkoeling op en gaan naar ‘Ojo de Agua’, een natuurlijke waterbron en daardoor is het water kristal helder. En ‘lucky Luc’ kan zijn plezier niet op want er is ook weer een Tarzan swing. Ook ik laat me deze keer niet kennen en maak als eerste de sprong, zonder aarzeling. Oefening baart kunst. Ik wil meteen nog een keer. We sluiten de dag opnieuw af bij Punta Jesus Maria en worden beloond. We zien op de weg erheen ‘white face monkeys’ boven ons hoofd én de zonsondergang is prachtig. Het laat ons maar weer eens beseffen dat de meeste mooie dingen in het leven gratis zijn en dus voor iedereen. 

• 

• 

Kajakken door de Rio Istan

De wekker gaat om 6 uur want we willen zo vroeg mogelijk de kajak tour doen in de hoop zoveel mogelijk vogels te spotten. Wakker worden we wel op de motor want door meer dan 15 minuten op onverharde wegen te rijden, voelt het alsof we al een heel avontuur erop hadden zitten. Eenmaal aangekomen stond de motorboot al klaar om ons binnen een half uur naar de rivier te brengen. Momenteel zijn we aan het einde van het zomerseizoen en dat betekent dat alles extreem droog is en dus ook dat de rivier laag is. Het eerste stuk komen we zelfs niet kajakkend door. Is het dan wel de moeite om er in deze tijd van het jaar te kajakken, zou je denken? Jazeker want het is de tijd om kaaimannen te spotten en het duurde dan ook niet lang of we zagen ze al. De gids zei dat we maar een stuk riet moesten pakken om dichterbij te komen en de kaaiman te zien. Ik zat voorin in de kajak en vertrouw een gids vaak blind. Zonder aarzelen pakte ik een stuk riet om op een paar centimeter van de kaaiman te komen. Het was erg indrukwekkend om de kaaiman van zo dichtbij te zien. De gids voegde nog toe dat we goed moesten kijken want er konden wel meerdere kaaimannen zitten. En plots ziet Luc op een armlengte nog een kaaiman en twee seconden later zie ik recht voor mij nog een kaaiman! De verwondering was groot en het was stiekem ook wel heel spannend om ze van zo dichtbij te zien maar volgens de gids kan er niks gebeuren zolang je in de kajak blijft. Niet omvallen dus.

• 

• 

We zagen ook verschillende soorten reigers waaronder de tijger reiger en een kingfisher. Allemaal van heel dichtbij en dat maakte het extra bijzonder. We waren de enige in de rivier en dat maakt het allemaal nog een beetje extra bijzonder. Geen massatoerisme, geen door-duizenden-toeristen-bewandelende-paden maar puurheid en authenticiteit ten top. Dat is eigenlijk heel Nicaragua wel.

• 

• 

Na de kajak tour racen we op het eiland door naar Balguë, een remote hippie dorpje, waar je naar het schijnt lekker kan lunchen bij Campestre. Het is nog geen 11 uur maar toch besluiten we voor een hamburger te gaan. Goede keuze, zo blijkt. Tijdens de ‘after dinner dip’ stijgt onze lichaamstemperatuur met de minuut en besluiten we om onderweg nog even af te koelen bij ‘Ojo de Agua’ en sluiten we de dag opnieuw af bij ‘Punta Jesus Maria’. Gewoon omdat het kan. 

Ometepe staat vooral bekend om haar twee prachtige vulkanen. Deze hebben we niet beklommen. Na alle vulkanen die we gezien hebben in de afgelopen maanden, besloten we dat we hier genoten van de vulkanen op zichzelf zonder erop te klimmen. Ometepe is een geweldige plek om het rustige ‘eilandleven’ te ontdekken en te genieten van de natuur. Het was ook onze laatste plek in Nicaragua. Met een beetje hartpijn verlaten we dit prachtige land, op zoek naar nieuwe avonturen in Costa Rica.